जोगी, बाळछंद, वारकरी भजनी मालिका
1 जग जोगी जग जोगी
जग जोगी जग जोगी । जागजागे बोलती ॥१॥
जागता जगदेव । राखा कांहीं भाव ॥ध्रु.॥
अवघा क्षेत्रपाळ । पूजा सकळ ॥२॥
पूजापात्र कांहीं । फल पुष्प तोय ॥३॥
बहुतां दिसां फेरा । आला या नगरा ॥४॥
नका घेऊं भार । धर्म तो चि सार ॥५॥
तुका मागे दान । द्यावे जी अनन्य ॥६॥ ॥
बाळछंद प्रारंभ
बाळछंद १
1 बाळछंदो प्रेमडोहीं मन ७२६
बाळछंदो प्रेमडोहीं मन । जालें मनाचें उन्मन ।
उपरती धरिलें ध्यान । झालें ज्ञानपरब्रह्मीं ॥१॥
निमिषा निमिष छंद माझा । बाळछंदो हा तुझा ।
वेगि येई गरुडध्वजा । पसरुनीया भूजा देई क्षेम ॥२॥
तुटली आशेची सांगडी । ध्यानें नेली पैल तडी ।
सुटली संसाराची बेडी । क्षणु घडी रिती नाहीं ॥३॥
नाठवें द्वैताची भावना । अद्वैती न बैसें ध्याना ।
दिननिशींची रचना । काळगणना छंदे गिळीं ॥४॥
जप तप वृत्ति सहित । निवृत्ति होईन निश्चिति ।
समाधी बैसेन एकतत्त्व । मुखीं मात नामाची ॥५॥
ज्ञानदेवीं छंद ऐसा । बाळछंद झाला पिसा ।
दान मागतसे महेशा । दिशादिशा न घली मन ॥६॥
बाळछंद २
२ अलक्षलक्षीं मी लक्षीं ७२७
अलक्षलक्षीं मी लक्षीं । तेथें दिसती दोहीं पक्षी ।
वेदां शास्त्रां हे़ची साक्षी । चंद्रसूर्या सहित ।
मागेन स्वानुभवअंगुले । पांचा तत्त्वांचे सानुलें ।
व्यर्थ इंद्रिये भोगीलें । नाहीं रंगले संताचरणीं ॥१॥
बाळछंदो बाबा बाळ छंदो । रामकृष्ण नित्य उदो ।
ह्रदयकळिके भावभेदो । वृत्तिसहित शरीर निंदो ।
नित्य उदो तुझाची ॥२॥
क्षीरसिंधुही दुहिला । चतुर्दशरत्नीं भरला ।
नेघे तेथील साउला । मज अबोला प्रपंचेंसी ।
दानदेगा उदारश्रेष्ठा । परब्रह्म तूं वैकुंठा ।
मुक्ति मार्गीचा चोहटा । फुकटा नेघे तया ॥३॥
पृथ्वीतळ राज्यमद । मी नेघे नेणें हेंही पद ।
रामकृष्ण वाचे गोविंद । हाची छंद तुझ्या पंथे ।
मंत्र तीर्थयज्ञयाग । या न करि भागा भाग ।
तूंचि होऊनि सर्वांग । सर्वासंग मज देई ॥४॥
वृत्ति सहित मज लपवी । माझें मन चरणीं ठेवी ।
निवृत्ति पदोंपदीं गोवीं तुं गोसावी दीनोध्दारण ॥
सात पांच तीन मेळा । या नेघे तत्त्वांचा सोहळा ।
रज तमाचा कंटाळा । ह्रदयीं जिव्हाळा हरि वसो ॥५
श्वेत पीत नेघे वस्त्र । ज्ञानविज्ञान नेघे शास्त्र ।
स्वर्ग मृत्यु पाताळपात्र । नित्य वस्त्र हरी देई ।
चंद्रसूर्य महेन्द्र पदें । ध्रुवादिकांची आनंदें ।
तें मी नेघे गा आल्हादें । तुझ्या ब्रिदें करीन घोष ॥६॥
करचरणेंसे इंद्रियवृत्ति । तुझ्या ठायीं तूंचि होती ।
मी माझी उरो नेदी कीर्ति । हें दान श्रीपति मज द्यावें ।
शांती दया क्षमा ऋध्दी । हेहि पाहातां मज उपाधी ।
तुझी या नामांची समाधी कृपानिधी मज द्यावी ॥७॥
बापरखुमादेविवरु तुष्टला । दान घे घे म्हणोनि वोळला ।
अजानवृक्ष पाल्हाईला । मग बोलिला विठ्ठल हरी ।
पुंडलिके केलेरे कोडें । तें तुवां मागीतलेरे निवाडें ।
मीं तुज ह्रदयीं सांपडे । हे त्त्वां केलें ज्ञानदेवा ॥८॥
बाळछंद समाप्त